Het geheim dat de nieuwe polder prijsgaf

Honderden jaren geleden lag er op de plek waar nu Flevoland ligt, de woeste Zuiderzee. Maar die zee is er niet altijd geweest. Voor die tijd was er ook land waarop mensen leefden, 6000 jaar geleden. De restanten van die leefcultuur – de Swifterbantcultuur - zijn letterlijk boven water gekomen, doordat Flevoland werd drooggelegd.

Toen in 1967 de laatste dijken van de Flevopolder werden gedicht was dit het einde van het hoofdstuk van onze eeuwige strijd met het water. De expeditie die als eerste voet zette op de drooggelegde zeebodem stuitte op de oeroude stroken van een bos dat duizenden jaren verzonken had gelegen in de groeve van de Zuiderzee. Maar dit was niet het enige geheim wat de nieuwe polder prijsgaf. Onder meters dikke zeeklei werden opzienbarende sporen ontdekt. Sporen van mensen die hier hadden geleefd en rondgezworven. Dit volk bouwden haar hutten op de rivierduin. Visten op steur en snoek en maakten jacht op oerossen en edelherten. Wat er van deze mensen geworden is blijft een mysterie. De enige getuige die ons nog rest is niet in staat te spreken.