De verbindingsbrug

Tussen de Deense stad Kopenhagen en de Zweedse stad Malmö ligt een brug. Elke dag steken honderden Denen vanuit Zweden de brug over, naar hun Deense werk. Ze wonen in Zweden omdat gezinsleden niet in Denemarken mogen wonen. Zo ook de Filipijnse vrouw van de Deense Jackie. Omdat zij en haar kinderen geen Deense verblijfsvergunning konden krijgen, is het gezin de brug overgestoken naar Zweden.

Als je als Deen verliefd wordt op een niet-Deen, dan vraag je om problemen. Vader Jackie, links met die bril, viel als een baksteen op de Filipijnse Jennifer. Rechts met dat gouden jasje. Ze maakten samen een kind, Ethan. Links bij vader op schoot. Toch mochten ze niet samen in Denemarken wonen en vluchten met zijn allen naar Zweden. Ze zijn niet de enige. Elke braakt de trein van Malmö naar Kopenhagen honderden Denen uit die met een niet-Deense partner naar Malmö zijn gevlucht. Overdag werkt de helft van het gezin in Kopenhagen, of gaat naar school. En het niet-Deense deel blijft in Zweden. Dit is Ethan. Zijn vader is Deens. Daarom is Ethan ook Deens. De rest van de familie, moeder Jennifer en haar kinderen uit een eerder huwelijk zijn Filipijns. Ze hebben de Deense nationaliteit aangevraagd. Het voltallige gezin. De kinderen gingen naar een Deense school. Voor zover geen problemen. Totdat ze een brief kregen: Jennifer en haar Filipijnse kinderen moesten het land uit. Maar Ethan en zijn vader mochten wel in Denemarken blijven. In de brief stond dat ze elf dagen kregen om Denemarken te verlaten. Elf dagen. Ik was ontzettend teleurgesteld. Ik hoopte het hele gezin bij elkaar te houden. Maar we moesten uit elkaar. Ik wilde mijn zoon niet in zijn eentje bij hem achterlaten. Hij was nog zo klein. We kwamen er niet uit bij wie hij moest blijven. Dat was een van de redenen dat toen zij hoorden dat ze niet mochten blijven… we moesten bedenken waar we samen heen konden. Ik zag maar één oplossing: we gaan naar Zweden. We verlieten Denemarken de 25ste. Jennifer was doodsbenauwd. Ze had geen geldig paspoort. We reden over de brug van Denemarken naar Zweden. Het was ’s avonds laat. Jennifer zonder paspoort. We hadden zoveel mogelijk spullen bij ons. En daar gingen we. Toen we de controlepost naderden, begon ik te trillen van de zenuwen. Als er politie is, wat doet die dan? ‘Rustig maar, Jen. Alles komt goed.’ Maar ik zag de zorgelijke uitdrukking op zijn gezicht. Ik was ook bang voor wat er zou kunnen gebeuren. Maar alleen zo konden we Denemarken uitkomen. We hadden de vier kinderen bij ons, en onze kat. Het voelde alsof ik uit de gevangenis was ontsnapt, voor de politie op de vlucht was. Zo voelde ik me toen. Maar nu vinden ze het hier zo fijn, dat ze niet terug willen naar Denemarken. Papa had gelijk met zijn plan B. Als we uit Denemarken weg moeten, dan is Malmö een goede plek voor ons.