De jonge Hitler op de kunstacademie

De jonge Adolf Hitler wil geen dictator worden, maar kunstenaar. In 1908 doet hij auditie voor de kunstacademie van Wenen. Maar of de kunstwereld nou op de schilderijen van Hitler zit te wachten? Regie: Niek Barendsen.

Schitterend! Modern, expressief. Welkom op de kunstacademie van Wenen. Danke schon. Tschuss. Volgende. Wat is uw name bitte? Adolf Schicklgruber. Pardon? Adolf Schicklgruber. Also. Dus u wilt schilderen. Ik wil een groot kunstenaar worden. Ik heb een groot en weergaloos talent. Mijn voorbeelden zijn Rembrandt, Durer, Da Vinci. Zozo. Laat maar eens even wat zien. Maar dat is toch quatsch. Dat is ouderwets, zo truttig! Dat kan toch niet, wij zijn op zoek naar nieuwe vormen, kubisme, modernisme. Maar wacht eens even, volgens mij heb ik deze prutswerkjes eerder gezien, ist das moglich? Ik heb mij vorig jaar ook aangemeld maar door een misverstand ben ik toen niet aangenomen. Misverstand. Wij vinden jouw werk oubollig, saai en volkomen oninteressant Adolf. Jij hebt geen enkel talent. Onthoud dat nou. Wil je mij beloven je nooit meer aan te melden? Word maar huisschilder ofzo. Lekker de muren witten met die kwast. Tot ziens. Maak mijn droom maar kapot. Goed. Dan word ik wel geen groot kunstenaar. Dat lijkt mij een heel goed idee. Dan bedenk ik ik iets nieuws. En dan neem ik ook een andere snor, zo een als Charlie Chaplin heeft. En dan ga ik de politiek in. En dan word ik de fuhrer van ganz Deutschland, Osterreich, ganz Europa. Veel plezier. Tshuss Adolf Schicklgruber. En ik verander mijn naam in Hitler. Adolf Schicklgruber, dat klinkt toch niet? Inderdaad niet nee. En dan zal ik jullie allemaal ontslaan en de academie sluiten en dan verbied ik alle moderne, ontaarde kunst. Op de brandstapel ermee! Nou, daar horen we nooit meer iets van. Die zien we nooit meer…zuruck!