Clipphanger

Michiel de Ruyter was een Nederlandse zeeheld. Hij wint de ene zeeslag na de andere. De Ruyter krijgt het zelfs voor elkaar om de Britse vloot te verslaan in zijn eigen haven. Het vlaggenschip gaat mee naar huis als trofee.

In 1607 wordt in Vlissingen een klein Michieltje geboren en die minimatroos drinkt geen melk, maar zeewater. Op zijn elfde gaat-ie al het schip in en 4 jaar later is Michiel volleerd zeevaarder. Hij koerst naar de Caribbean als koopvaarder, jaagt op walvissen en kaapt her en der een ladinkje mee. De doekoe’s stromen binnen en op zijn 44ste kan-ie ‘meer tijd aan zijn gezin gaan besteden’. Blijkbaar is toch af en toe een nachtje thuisgeweest…

Maar zeewater kruipt waar het niet gaan kan. De Ruyter wordt opperbevelhebber bij de Zeeuwse admiraliteit en voert allerlei vernieuwingen door, zoals formatievaren en het seinen met vlaggen. In 1667 moet-ie aan de bak tegen de Britten. Hij vaart pardoes over een grote ketting heen, steekt de Britse vloot in de hens en neemt het vlaggenschip mee naar huis. Een echte zeeheld - al lag-ie tijdens de slag zelf te kotsen in zijn kooi. Dat krijg je met al die vissoep.

Michiel voert nog menig zeeslagje, tot hij bij Sicilië een kanonskogel verkeerd op z’n been krijgt. De Ruyter krijgt een praalgraf in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. En als je daar eens op bezoek gaat, dan ruik je de zee. Of is het de viskraam om de hoek?