Clipphanger

Tijdens de Nijmeegse Vierdaagse krijgen veel wandelaars ermee te maken: blaren. Een blaar is een holte tussen verschillende huidlagen, gevuld met bloedplasma. En dat doet pijn! Even met de beentjes omhoog dus, en als het echt niet anders kan: doorprikken maar!

Jouw mooie huidje is opgebouwd uit verschillende lagen. De buitenste laag bestaat uit ongevoelige, dooie cellen. Maar daaronder is het juist heel gevoelig en dat mag dus eigenlijk niet beschadigd raken, want dan is het bloeden geblazen. Gelukkig heeft je lichaam een mooi middeltje om dat soort ellende te voorkomen. Geen bla-bla, maar gewoon een blaar.

De bekendste blaar is de zogenaamde drukblaar. Die kan je krijgen als jij heel druk aan het wandelen bent, of heel drukke nieuwe schoenen hebt - of allebei. Tussen de huidlagen die tegen elkaar wrijven ontstaat een holte. Die wordt door je lichaam gevuld met bloedplasma. Da’s bloed, zonder de rode bloedcellen. En daarom is het ook niet rood. Zo’n blaar is behoorlijk pijnlijk en heeft als doel dat jij even stopt met sjokken. En zo’n blaar zorgt d’r ook voor dat de huid sneller herstelt - alsof Moeder Natuur persoonlijk een kusje d’rop geeft. Mwah!

De meeste drukblaren gaan vanzelf weer weg als je even minder druk bent. Maar als ze op een onhandige plek zitten - bijvoorbeeld je voet - dan kan je ze ook laten openprikken. Bij de Vierdaagse zijn tientallen vrijwilligers daar continu mee bezig. Al dat bloedplasma… is genoeg voor een flinke bloedplasmaplas, ma.