Elk getal in de beroemde reeks van Fibonacci is de optelsom van de twee getallen daarvoor. Zo ontstaat een oneindige rij cijfers die je vaak tegenkomt in de praktijk. Bijvoorbeeld in zonnebloemen, muziek en architectuur.
De reeks van Fibonacci begint met de 0 en de 1, da’s logisch. Dan komt er nog een 1, de 2, de 3, de 5, de 8, de 13 en… wat is daar nog logisch aan? Jaja: elk getal (na de eerste 1) is de optelsom van de 2 getallen ervoor. En dan worden 8 en 13 dus gevolgd door 21, 34, 55, 89 eh enzovoort etcetera voilá.
Dit fenomeen is al sinds de oudheid bekend bij Oosterse wetenschappers, maar in het westen komt men er pas rond 1200 achter. In zijn boek Liber Abaci maakt de Italiaan Fibonacci deze vergelijking: als een konijnenpaartje na 2 maanden begint met fokken, en telkens een nieuw paartje baart, dan groeit het konijnenleger precies volgens deze reeks. De reeks wordt daarom ook wel de ‘konijnenrij‘ genoemd. Al doen konijnen natuurlijk nooit precies wat je wil. Af! Af!
Ook op rustiger plekken in de natuur vinden we de reeks terug, zoals bij een zonnebloem in de pitjesspiralen en in de ringen van een ananas. En hoe verder je in de reeks komt, hoe dichter de verhouding tussen twee getallen de gulden snede nadert. En dat is dan weer de basis voor onze mooiste muziek, schilderkunst en architectuur. Van de pyramides tot... konijnenhokken.
