Clipphanger

Als er bij je favoriete zwemvijver wordt gewaarschuwd voor blauwalg, kun je er beter niet gaan zwemmen. Deze bacteriën zorgen voor een vies laagje smurrie op het water. Als je ermee in contact komt kun je last krijgen van huidirritatie, hoofdpijn en darmklachten.

Als jij in de zomer gaat zwemmen, kijk dan goed om je heen… In open water kan je zomaar te maken krijgen met… BLAUWALG. Een blauwalgplaag begint klein, op de waterbodem. Fosfaat en stikstof zijn superlekkere hapjes voor de zogenaamde cyanobacterieën. Door celdeling worden dat er steeds meer en vormen ze kolonies. Komt de boel echt tot bloei, dan wordt het een drijflaag: een verfachtige, groene tot roodbruine smurrie op het water. Blauwalg is dus niet blauw, en ook geen alg maar een bacterie. Maar het is wel behoorlijk blauwalgelijk…Het spul ziet er niet echt smakelijk uit, en ruikt ook niet bepaald fris. Gauw ergens anders gaan zwemmen dus, want blauwalg kan ook nog eens giftig zijn en leiden tot huidirritatie, hoofdpijn en darmklachten. En dan komt er dus nog een laagje smurrie bij, van onderen! Blauwalg gedijt vooral goed in stilstaand water tussen de 20 en 30 graden. Om blauwalg tegen te gaan moeten we eigenlijk zorgen dat er minder voedingsstoffen in het water komen, bijvoorbeeld door minder kunstmest te gebruiken. Op korte termijn wordt er vaak voor gekozen om de drijflagen weg te halen. Bommetje!!!