Wat is clean labeling?

Veel consumenten zien liever geen E-nummers in hun eten. Daarom vervangen producenten E-nummers door gezond klinkende alternatieven die vaak exact dezelfde stof bevatten. Zo ontstaat een cleanlabel.

Sommige consumenten zien liever geen E-nummers in hun eten. Alleen is het vaak lastig produceren zonder. Dar heeft de industrie een oplossing voor bedacht: zuiver het etiket van E-nummers of chemische termen door gezond klinkende alternatieven en zie daar: een cleanlabel!

Waarom eigenlijk? De plantaardige E-nummervervangers bevatten vaak exact dezelfde stoffen als de E-nummers en zijn niet per se gezonder. E-nummers zijn door de EU goedgekeurde en streng gecontroleerde stoffen om de eigenschappen van voedingsmiddelen te veranderen. Denk aan conserveermiddelen, kleurstoffen en smaakversterkers. Een bekend E-nummer is E250, natriumnitriet oftewel kleurzout. het geeft een mooi kleurtje aan grijzige chipolataworstjes, rundergehakt en cervelaat. Maar het wordt voornamelijk gebruikt als conserveermidel dat je vlees beschermt tegen de gevaarlijke bacterie clostridium botulinum.

Een probleempje: consumenten vinden E-nummers onduidelijk en vooral niet zo aantrekkelijk klinken. Daarom is clean labeling in het leven geroepen. Dat is etiketteren met natuurlijk klinkende ingrediënten. Dus: wil je je vlees conserveren, gooi er dan wat snijbietextract bij. Of heb je nog wat bindmiddel nodig voor je schnitzel? Voeg dan wat bamboevezel toe. Dat klinkt misschien gezonder dan een E-nummer, maar het verschil zit puur in de naamgeving. De bindende chemische structuur is namelijk vaak exact hetzelfde.

Bovendien zijn natuurlijke vervangers een stuk lastiger te controleren op werkzame stoffen dan gewone E-nummers. Oftewel: met mooi klinkende verkapte chemicaliën in je slavink schiet de consument tot nu toe weinig op. Maar mijn vraag aan jou is: hoe dek je over E-nummers nu je dit weet? Laat het weten in de comments en druk gelijk even op die like-button.