Boek in beeld

Vinexvrouwen speelt zich af in een typische Nederlandse nieuwbouwwijk, maar gaat niet over een typisch Nederlands gezin. Naima komt uit Marokko en is schrijver, maar het schrijversleven valt haar zwaar. Ze slikt antidepressiva. Met verbazing kijkt ze naar hoe de mensen om haar heen in de wijk samenleven. Vinexvrouwen beschrijft komische situaties maar is tegelijkertijd pijnlijk herkenbaar.

Vinexvrouwen van Naima El Bezaz speelt zich af in een typisch Nederlandse nieuwbouwwijk met fantasieloze, razendsnel gebouwde huizen die gemaakt lijken te zijn van karton. Het boek is autobiografisch, Naima heeft zelf in zo’n typisch Nederlandse buurt gewoond. Toch gaat het verhaal niet over een typisch Nederlands gezin. Naima komt uit Marokko. Ze schrijft en heeft zelfs al een boek gepubliceerd. Maar het leven als schrijver, presentaties geven, opdraven in praatprogramma’s op televisie, het gaat haar niet makkelijk af. Ze slikt antidepressiva. Haar moeder snapt niet hoe ze het volhoudt in zo’n betonnen blokkendoos. Zelf kijkt Naima elke dag weer met verbazing naar anderen. Wat zijn de regeltjes? Hoever moet ik me aanpassen om te overleven?
Tijdens de paasviering op de school van haar dochter is ze de enige met een hoed op. En als ze op een Hollandse verjaardag belandt, zegt de gastvrouw: “Wat leuk dat je er bent! Carola zei al dat er Marokkanen in de wijk waren komen wonen. Wel bijzonder toch?” “Ik woon hier iets langer dan Carola,” zei ik. Ongelovig keek ze me aan en lachte net iets te hard. “Een beetje kleur hier doet goed!” “Kleur?” “Ik hou wel van exotisch. Mijn vader ook. Hij was vroeger bijna met een Indisch meisje thuisgekomen.”
Vinexvrouwen laat zien hoe onhandig, bot en kortzichtig mensen in zo’n typisch Nederlandse woonwijk samenleven. Dat levert komische situaties op en is tegelijk pijnlijk herkenbaar, of je nou in een Vinexwijk woont of niet.