Boek in beeld

Als Adri en Mirjam te horen krijgen dat hun zoon tijdens een nachtelijke fietstocht is geschept door een auto, begint Adri een dagboek. Hierin beschrijft hij hun verdriet en reconstrueert hij vooral wat er voor en tijdens het ongeluk gebeurd kan zijn. De vader wil hierbij misschien iets te ver doordringen in het leven van zijn zoon.

Voor schrijver Adri van der Heijden hangt ieder boek samen met andere boeken. Een roman is onderdeel van een cyclus en ieder draaipunt in het leven van de personages wordt steeds opnieuw en steeds anders belicht. Leven in de breedte, zo noemt de schrijver dat.
Op een dag krijgen Adri en zijn vrouw Mirjam het bericht dat hun zoon tijdens een nachtelijke fietstocht is geschept door een auto. Al gauw wordt duidelijk dat hij het ongeluk niet zal overleven. Tonio is het dagboek van de periode na het ongeluk en tegelijk een reconstructie van wat er gebeurd is. De schrijver wil geen enkel detail verloren laten gaan.
‘Ik kom niet voorbij het moment van de aanrijding, zegt Adri tegen zijn vrouw. Ik sla er mijn hoofd op stuk. Ik moet weten wat daar gebeurd is. Anders overleef ik het zelf niet. Die laatste fietstocht, de klap uit het niets, zijn kapotte lijf op het wegdek.’
De pijn en het verdriet zijn onaangenaam om te lezen. De schrijver wil misschien te ver doordringen in het leven van zijn zoon. Zo blijft hij eindeloos de route navlooien die Tonio moet hebben gefietst. Hij vraagt aan een vriendin: ‘Als je met Tonio meegefietst was, Goscha, welke route hadden jullie dan gekozen? Nou, gewoon. Goscha doet haar ogen weer open. Ceintuurbaan, Van Baerle, op de Overtoom linksaf richting Baarsjes, altijd dezelfde route. Hoe kwam Tonio dan, vroeg Mirjam, op de hoek van de Hobbemastraat en de Stadhouderskade terecht? Ze keek een beetje nerveus van Mirjam naar mij en van mij weer naar Mirjam. Ik zou het niet weten.’