Sarina (11) lijkt qua uiterlijk heel erg op Amari – de hoofdpersoon van dit verhaal – maar haar leven is een stuk gemakkelijker. Ze wordt niet gepest en doet veel leuke dingen met haar moeder. Toch is het fijn om te lezen over een meisje dat qua uiterlijk op je lijkt.
Welkom bij de Waanzinnige podcast. Ik ben Sarina en dit is Amari en de nachtwachters. Volgens mij heb jij veel langer een naam dan dat. Vertel eens. Ik heet Sarina Melissa Andravieri. Dat is een mooie naam. Misschien kan je heel kort even iets over jezelf vertellen. Uhm, ik ben Sarina, Ik ben elf jaar oud, ik woon hier in Amsterdam en mijn hobby's zijn dansen. En wat voor soort dans doe je dan? Afro dance. Je voelt je gewoon jezelf en ik vind het ook heel leuk om te doen. En dit beats van al die liedjes en danspasjes vind ik ook heel leuk. En hoe voelt het als je danst? Gewoon alsof alle problemen weg gaan. Uhm ja, waarom wilde jij over dit boek vertellen? Ik wou over dit boek vertellen dat ik het heel leuk, spannend en bijzonder boek vind. Maar het boek begint heel serieus. Amari heeft een beetje een droevig leven omdat zij alleen met haar uhm moeder woont en haar moeder is ook altijd weg op werk enzo en haar moeder is nooit thuis. Haar moeder is nooit thuis en op school wordt ze gepest. Omdat ze volle haren heeft en die andere kinderen dat niet, misschien nog niet hebben gezien. Dus ze vinden het raar. Het eerste wat ik zag aan jou is jouw prachtige volle haren, dus kan je je voorstellen dat Ameri daar last van heeft? Nee, ik niet, maar ik word er niet echt van gepest ofzo. Of eigenlijk nooit, dus ik kan me dan dat niet voorstellen. En je vertelde ook dat je het boek heel spannend vind. Welk stuk vond je het aller spannendst. Toen Ameri haar vermiste broer ging zoeken? Dat is eigenlijk de kern van het verhaal en dat is ook verschrikkelijk spannend. Amari's broer Quinten is vermist. Omdat mensen dachten altijd dat uhm, dat hij al dood was en dat hij heel, heel lang vermist was. De meeste mensen denken dat hij iets crimineels gedaan moet hebben. Hij komt immers uit Rosewood, een wijk vol criminaliteit. Maar Amari weet zeker dat haar broer een goed mens is en ze weet ook zeker dat hij nog leeft. Toen ik het boek begon, in het begin was het wel een beetje saai en daarna werd het veel spannender. Het verhaal wordt spannend wanneer der een pakketje wordt bezorgd als Amari alleen thuis is. Er was een hoofdstuk waar een postbezorger voor haar deur kwam en haar een doos had gegeven waar in een bril zat dat je naar de toekomst kon kijken, zeg maar. Dus ze zag haar broer daarin. Ja, en wat gebeurt er als ze die bril opzet? Dan ziet ze samen de toekomst en haar broer. Dat ze een wakkerdroom wordt dat genoemd zijn. Wat vind je ervan? Heel raar en bijzonder. Ja, lijkt me wel leuk om daar misschien iets van voor te lezen. Zullen we daar dan nu mee beginnen? Ja. Met een ruk draai ik mijn hoofd opzij en ik zie mijn broer midden in mijn slaapkamer staan met een nerveuze grijns op zijn gezicht. Ik laat me zo snel van mijn bed glijden dat ik over mijn eigen voeten struikel. Voor ik het weet ben ik halverwege de kamer en heb ik mijn armen steviger om zijn middel geslagen. Ik sta te trillen als zijn armen de omhelzing beantwoorden. Ik heb jou ook gemist. Hij lacht. Ik laat hem weer los en hij doet een stap naar achteren. Ik geloof niet dat ik ooit van mijn hele leven zo gelukkig ben geweest. Mijn grote broer is hier, echt hier. Hoe kan dit? Waar heb je gezeten? We moeten dit aan mama vertellen. Ik krijg de woorden niet snel genoeg uit mijn mond en ik blijf maar staren naar zijn zeer levendige gezicht en de brede, sullige grijns. We zijn ietwat ver uit elkaar staande ogen en de scheve haarlijn. Ja, wat vond je van deze scène? Spannend en grappig? Door deze zinnen hier: ietwat ver uit elkaar staan de ogen en de scheve haarlijn. Wat vind je daar grappig aan? De woorden die ze hebben gebruikt. En waarom vind je dat grappig? Sarina, snapt niet dat ik dat niet begrijp. Dus ik doe mijn ogen dicht en Sarina zegt de zin nog een keer. Iet wat ver uit elkaar staande ogen en de scheve haarlijn. En dan zie ik in mijn gedachten inderdaad een heel lief en grappig gezicht. Het gezicht van Quinten, de broer van Amari. De broer die ze al maanden mist. Quinten haalt haar Marie over om met hem mee te gaan. Ze rennen twaalf trappen op en boven op het dak van hun flat staat een gigantisch schip. Quinten vertelt dat ze daarmee de lucht in zullen vliegen. Quinten we vliegen en jij doet alsof dat doodnormaal is. Daar is die grijns weer. Misschien is dat wel zo. Hij pakt het eerste stuurwiel met beide handen vast en het schip glijdt sneller vooruit. Alles om ons heen wordt een waas en de sterren boven ons veranderen in glinsterende strepen. Ik voel de wind in mijn gezicht, maar ook al vliegen we nog zo snel. Mijn benen voelen vrij stevig, alsof ik nog vaste grond onder mijn voeten heb. Quinten laat het stuur weer los en het schip komt soepel tot stilstand midden in de lucht. De geur van zeezout prikt in mijn neus. Overal waar ik kijk zie ik water. Is dit de oceaan? Mijn broer knikt. Kijk maar even door die telescoop daar naast de reling en richt hem omlaag. Vertel me wat je ziet. Omlaag wie gebruikt er nou een telescoop om naar beneden te kijken. Toch loop ik er naar toe en ik kijk erdoorheen. Ik zie alleen maar water. Blijf kijken. Het is een speciale telescoop, dus het kan zijn dat je ogen een paar tellen nodig hebben om zich aan te passen. Ik knijp mijn ogen iets meer dicht om het beter te zien, maar er valt niets te zien. En dan ineens, het verschijnt slechts een seconde en het is weer weg. Een soort witte veeg. Alsof er een lichtje over de oceaanbodem schoot. Wat was dat? Vraag ik. Blijf kijken. En deze keer moet je de stijl knop gebruiken. Ik draai aan de knop en het beeld door de telescoop wordt uitvergroot. Nu zie ik dat die witte streep in werkelijkheid een oplichtende trein is die over de zeebodem reist. Nee, fluister ik. Ik zoom iets meer uit en zie nog meer treinen. Al dat felle licht is bijna verblindend. Die trein is er één van zo te zien duizenden, die langs elkaar zigzaggen en in alle richtingen kronkelen. Zover het oog reikt is de oceaan verlicht alsof hij de sterren hemel erboven wil overtreffen. De hele wereld is één grote lichtshow speciaal voor mij. Ik draai me met tranen in mijn ogen om naar Quinten dit is echt schitterend. De brede grijns die er al sinds zijn verschijning in mijn slaapkamer op zijn gezicht heeft begint ineens te vervagen. De internationale spoorwegen van Atlantis. Ik wilde je dit zo graag persoonlijk laten zien. Ik kan je niet volgen, zeg ik. Ik wilde je laten weten hoe uitgestrekt en wonderbaarlijk de wereld werkelijk is. Alles wat je gezien hebt, van die treinen tot en met dit schip, is echt Amari. Ze zijn er altijd. Als je ze nog eens wilt zien. Al die dingen, behalve ik. Ik schud mijn hoofd, maar ik kijk nu toch naar je. Je kijkt door die bril naar een interactieve opname. We noemen het een wakkerdroom. Ik heb instructies achtergelaten dat die bij je afgeleverd moest worden als er iets met mij zou gebeuren, dus dat zal dan wel zo zijn. Ik heb een gevaarlijke baan aangenomen waar ik heel gelukkig mee ben en ik wist wat de risico's waren. En toch zou ik willen dat ik nu hier bij jou kon zijn. De wereld om ons heen dimt langzaam. Ik hol naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. Wat is er met je gebeurd? Dat weet ik niet, zegt Quinten zacht. Maar deze droom zou pas naar jou worden verzonden als het bureau officieel heeft beslist dat ik vermist ben. Of dood. Heb jij een broer? Ja, ik heb twee broers en drie zussen. Kan je je voorstellen dat een van hun zomer vermist is op een dag? Nee. Wat zou je doen. Zou je net als Amari echt op zoek gaan of zou je afwachten? Wat zou jij doen? Ik zou, ik zou het eerst niet geloven. Daarna zou ik in shock raken en dan huilen en dan als ik weer gewoon normaal ben naar de politie. Amari gaat zelf op zoek naar haar broer. En wel op een heel bijzondere manier. Uhm. Ze gaat naar een soort plek of hotel waar mensen haar begeleiden naar al die dingen wat ze moest doen. Van die vreemde postbezorger kreeg ze namelijk ook een aanbevelingsbrief voor een kennismakingsgesprek bij het Bureau voor Bovennatuurlijke Zaken. Zij wilt een uhm, een geheim agent worden omdat haar broer was vermist en ze wou altijd al op zoek naar haar broer. En dan kan ze misschien ook andere mensen helpen. Precies, en dat is best wel moeilijk om een geheim agent te worden, toch? Ja, ze moet allemaal opdrachten doen om te kijken of je wel een geheim agent kan worden. Amari heeft één groot voordeel. Uh iedereen mocht hun hand zetten op een waarzeggersbol en die hoorden dan wat hun magie was. En de magie van Ameri was en een actieve magier. En toen ze dat hoorden was de hele zaal stil. En... Ja, ze waren ook bang denk ik. En waarom waren ze daar zo bang van? Omdat je dan alles kan doen. Amari is een magier. Magiers zijn heel zeldzaam en worden gevreesd omdat de meeste magiërs hun krachten verkeerd gebruiken. Het bureau wordt op dit moment zelfs aangevallen door de beruchte magier Moral. Ze zijn ten einde raad en tot Amari opstaat en besluit om haar superkracht in te zetten. Ze wil het gebruiken om het bureau te beschermen en om haar broer terug te vinden. Zijn er nog mensen die voor jou echt een superheld zijn? Mijn moeder. Omdat ze is heel lief en ze leren me ook goede dingen. We doen allemaal leuke dingen voor. We gaan shoppen. We gaan naar plekken en ze zorgt ook heel goed voor me. En ze is ook lief. Soms kan ze wel streng zijn, maar dat hoorde wel voor een ouder. In dit boek wordt van heel veel mensen verteld welke huidskleur ze hebben. Viel jou dat ook op. Ja, want ik vind het eigenlijk wel goed omdat sommige mensen discrimineren heel veel mensen om hun huidskleur. Maar elke huidskleur is hetzelfde. Nee, gewoon iedereen is hetzelfde. En vind jij het belangrijk dat Amari der uitziet zoals jij? Ja. En waarom is dat fijn? Omdat dan kunnen mensen ook misschien soort dingen zien. Want in de meeste boeken heb je altijd licht getinte mensen. Terwijl Sarina het echt wel fijn vindt om te lezen over een meisje dat qua uiterlijk op haar lijkt. En zo kan je samen ook meeleven in dat boek enzo. Dan kan je meer meevoelen. Ja, dat zei je eigenlijk al. Wil je nog iets zeggen. Ben ik iets vergeten, zeg je. Er was iets in het boek wat ik nog wilde zeggen. Nee. Dit was Sarina. Zij vertelde over het boek Amari en de nachtwachters van B.B. Alston, vertaald door Sandra Hessels. En dit was ook onze allerlaatste aflevering van ons reeks met kinderen uit groep 8. Maar we zijn nog niet uitgepodcast. Deze zomervakantie bellen we kinderen op voor hun anti-leesdip tip. Wil je weten wat dat is? Abonneer je dan op de waanzinnige podcast in je podcastapp. Heb tot over twee weken!
