De groep Afrikaanse wilde honden bestaat uit alleen mannetjes. Ze maken veel ruzie, waarbij het soms wild aan toe kan gaan. Om ze iets liever te maken voor elkaar worden ze gecastreerd. Rachel helpt een handje.
Dit zijn Afrikaanse wilde honden. Vandaag is niet zo'n leuke dag voor ze, want hun ballen gaan eraf. Huh?!Dus eh, als het goed is... kunnen ze geen puppy's meer maken. Wat?! Goeiemorgen. Vandaag is een grote dag. Denk je dat ze het aanvoelen? Nee. Dat denk ik niet. Ze komen elke dag een keer binnen. Dus ze weten er eigenlijk niks van. Als ze mij met het blaaspijpje zien staan, dan zou het kunnen. Waarom worden ze gecastreerd?Als je goed kijkt is het een mannengroep. Er zitten geen vrouwen bij. Die maken heel veel ruzie. Die knokken. Dan gaat het erom wie de baas is. En dan is weer een andere de baas en die heeft een wondje... en dat gaat heel heftig aan toe bij dit soort dieren. Ze kunnen elkaar zelfs afmaken. O, wauw. Dus wij hebben nu besloten omdat er echt echt geblesseerden gevallen zijn... Ja? We maken daar een einde aan. Dus de ballen gaan eraf. Met een blaaspijp gaat Christine de wilde honden eerst verdoven. Er moeten er wel zes onder het mes. Eenmaal verdoofd gaan ze
in deze kisten naar de operatiekamer. En ik mag jou assisteren? Je MOET me assisteren. Christine gaat de eerste hond verdoven met een speciale pijl. Ze moet de hond goed raken zodat het verdovingsmiddel uit de pijl in de bloedbaan van de wilde hond komt. Een voltreffer. Maar toch is er iets mis. Die was niet goed. Maar hij was raak. Hij was raak, maar hij zat blijkbaar niet diep genoeg erin. En het liep niet leeg. Da's jammer. Nou heeft-ie extra veel stress. Dat wil je liever niet. En dus moet Christine 'n tweede pijl klaarmaken om de hond te verdoven. Die loopt wel leeg. Het rubber zit terug. En, gelukt? Hij zat erin. Ja? Dus...? Even wachten. De tijd is 12.18. 12 minuten, 15 minuten moeten we nu wachten. Oke, tot half. Jaja, ik ben benieuwd. Kom maar mee. Voor de zekerheid checkt Christine met een hark of de hond wel echt slaapt. Pas dan is het veilig om het hok in te stappen. Hij slaapt. Hij slaapt. Zal ik de voorkant pakken? Dat is het scherpe uiteinde. En dan ga ik hem hier zo optillen? Dat is de vieze kant. Die mag jij. Haha. Hoppekee. Mienke, zou je kunnen opendoen? Zo, die zijn zwaar, zeg. Ja. Oke. Je mag de achterkant bij het licht... Dan kan de operatie beginnen... om de ballen van de wilde hond te verwijderen. Dat heet castreren. Maar hoe worden vechtende honden daar nou rustiger van? In het scrotum, de ballen... wordt het mannelijk hormoon testosteron aangemaakt... en dat zorgt ervoor dat ze agressief kunnen zijn. Kijk, dit zijn de balletjes. Die gaan we zo'n beetje naar voren drukken. Door de ballen weg te halen stopt de aanmaak van testosteron... en worden ze, hopelijk, wat liever voor elkaar. Haha, kijk die enorme tanden. Daar kan-ie hard mee bijten. Daar gaan ze. O ja, je duwt ze er echt uit. Ja... Ik probeer altijd het gat zo klein mogelijk te maken. Maar hij heeft toch wel hele grote ballen. Haha. Haha. Hij heeft te grote ballen. Oh, wat stink jij. Ik? Ja, jij ja. Nee, de hond. Straks zie je zijn bal. Dat moet eraf. Dat is het probleem. Het 'probleem'? Dat is wel gemeen gesteld. Zou je iets voor mij willen vastpakken? Je mag dit tangetje aan de buitenkant vastpakken. En dan moet je hem even vasthouden voor mij, die bal. Nou, met liefde. Je doet het goed, he. Je bent een goede ballenhouder. Nou, top. Een eretitel. Zo. Zo. Nog een bal. En dan mag de rechterbal bij de linkerbal. Zo. Heb je hem? Ik heb hem. En wat gebeurt er met de ballen? Gooi je die weg? Die gooien we niet weg. Wij brengen ze naar een andere dierentuin... en daar gaan ze spermacellen eruit halen en die vriezen ze in. Om ze eventueel ooit te gebruiken voor kunstmatige inseminatie. Dus ondanks dat zijn ballen eraf zijn kan-ie nog steeds vader worden. Eigenlijk wel, ja. Dat klopt. En ze blijven heel lang goed ingevroren. Dat kun je gewoon jaren later nog gebruiken. Nog even hechten en de eerste wilde LIEVE hond is klaar om terug te gaan naar zijn matties. En hoelang duurt het voor je gaat merken dat-ie echt rustiger is geworden? Meestal duurt het zes weken tot die hormonen echt een beetje uitgewerkt zijn. Dat die ook echt merkbaar weg zijn. Dus tot die tijd is het nog wel een beetje vechten? Het kan alleen maar beter worden. Zo. Kijk. Alsof niks gebeurd is. Alsof er niks gebeurd is, nee. Want het zakje had nog gewoon. Het zijn gewoon lege zakjes. Bijna nog een gebroken pootje erbij. Dat was hond nummer 1. Nog vijf te gaan. Dus ik denk dat ik de tafel maar weer ga schoonmaken.
