Groep 6/7/8

Bekijk deze video's bij het thema van de Kinderboekenweek: 'En toen?'.

Groep 3/4/5

De Kinderboekenweek komt eraan! Wat weet jij van lezen en boeken? Start de quiz en beantwoord de vragen!

Quiz over boeken lezen

Wat weet jij over lezen?

Wat weet jij over de Middeleeuwen? Start de quiz, bekijk de video's en beantwoord de vragen.

Quiz over ridders en kastelen

Wat weet jij over de Middeleeuwen?

Hij wordt geboren in 1252, is al op jonge leeftijd de baas over een heel groot gebied en bouwt prachtige kastelen. Weet jij alles over ridders en over het leven van Floris de Vijfde? Test je kennis in de quiz!

Quiz over de beroemdste ridder van Nederland

Wat weet jij over Floris de Vijfde?

Annie M.G. Schmidt is bekend van haar vele kinderboeken, waaronder Jip en Janneke en Floddertje. Haar boeken zijn over de hele wereld populair en daardoor in meerdere landen vertaald. Hoe goed ken jij het leven en werk van deze schrijfster?

Quiz over de bekende kinderboekenschrijfster

Wat weet jij over Annie M.G. Schmidt?

Ik ben makelaar in koffie en woon op de Lauriergracht nr. 37. Dit is de eerste regel uit het wereldberoemde boek Max Havelaar. De schrijver van dit boek is een Nederlander, Eduard Douwes Dekker. Beter bekend onder de naam Multatuli. In 1820, Zo'n 200 jaar geleden wordt hij in dit Amsterdamse huis geboren. Als klein kind droomt hij ervan om later iets groots voor de wereld te doen. En als klein jochie blijft het daar even bij, want hij groeit op als lastpak, straatrat, schoffie. Hij drijft zijn ouders tot wanhoop. Ze hebben echt geen flauw idee wat ze met het kind aan moeten. Ten einde raad sturen zijn ouders hem op zijn 18de ver weg, naar Nederlands-Indië, 14.000 kilometer verderop. In de hoop dat hij daar een goeie baan vindt. De reis is lang en niet zo comfortabel. Zijn eigen vader is kapitein van het schip. Niet dat Multatuli daar iets aan heeft. Tijdens die wekenlange reis moet hij gewoon zijn het dek schrobben om de kost te verdienen. Multatuli vaart naar dit grote gebied in Azië, dat tegenwoordig Indonesië heet. Op dat moment verdient Nederland al honderden jaren geld aan de specerijen, koffie en suiker die uit dit gebied komen. In de tijd dat Multatuli daarnaartoe vaart vanuit Nederland, zo'n 175 jaar geleden, is dit land een kolonie van Nederland en heet het in Nederlands-Indië. Er wonen zo'n 30 miljoen mensen en die worden onder de duim gehouden door een handjevol Nederlandse ambtenaren. Multatuli schrikt ontzettend van alle ellende die hij daar ziet. Mensen moeten lang en hard werken in de snikhete zon. Ouders en kinderen worden geslagen., lijden honger. Ze moeten van de Nederlanders de kleurstof indigo, koffie en suiker verbouwen, die de Nederlanders dan weer naar Nederland vervoeren. Zelf eten de Indische mensen rijst. Du aan suiker en koffie hebben ze niks. Maar de Nederlanders wel. Die verdienen grof geld mee. Multatuli begrijpt er helemaal niets van. Hoe krijgt een handjevol Nederlandse ambtenaren het voor elkaar zoveel mensen te laten doen wat zij willen? Dat komt omdat de Nederlanders de dorpsleiders omkopen: sultans, regenten, koningen. En die geven de Nederlanders opdracht met alle soorten van genoegen door aan de boeren, die doen toch wat hen gezegd wordt. Doen ze dat nou niet en komen ze in opstand, dan hebben we altijd nog een Nederlands leger om de opstand neer te slaan. Multatuli maakt zich steeds bozer over de uitbuiting en het machtsmisbruik. Inmiddels is hij zelf een hoge ambtenaar en hij protesteert heel vaak tegen het onrecht dat de bevolking wordt aangedaan. Hij gaat met zijn klachten naar zijn hoogste baas, maar die luistert niet. Niet één keer. Sterker nog, hij wordt zelf gestraft. Ze sturen hem naar een plek in Nederlands-Indië waar ze denken minder last van hem te hebben. Multatuli pikt dat niet. Het is hem inmiddels ook wel duidelijk dat hij niets kan veranderen aan de situatie in Nederlands-Indië. Dus na een paar jaar neemt hij ontslag, pakt de spullen en gaat terug naar Europa. Multatuli heeft zoveel ellende, onderdrukking en uitbuiting gezien dat hij er een boek over schrijft en dat boek wordt wereldberoemd. Daarom ligt de eerste, nette en handgeschreven versie achter slot en grendel bij de afdeling Bijzondere Collecties van de Universiteit van Amsterdam. Ik ben makelaar in koffie en woon op de Lauriergracht nummer 37. Max Havelaar gaat over Multatuli zelf. Hij schrijft over de slechte dingen die hij meemaakt met leiders van dorpen in Nederlands-Indië en met de Nederlandse bestuurders die alleen maar bezig zijn met zoveel mogelijk winst maken en niet met de mensen zelf. Het interesseert ze niet. Het hele boek zat vol met verwijzingen naar personen en bestaande situaties. Na zijn terugkeer uit Nederlands-Indië was Multatuli nog steeds zo boos over alles wat er daar gebeurd was dat hij het moest opschrijven. En het knappe is dat hij Max Havelaar in minder dan vier weken tijd heeft geschreven. Zonder computer, met de hand, met een kroontjespen. Door zijn boosheid vliegen de letters op het papier. Hij is kwaad over de uitbuiting en mishandeling van de bevolking van Nederlands-Indië. Hij is kwaad over het feit dat wij geld verdienen terwijl de boeren daar steeds armer worden. En hier wordt hij echt boos. Stik in koffie en verdwijn. Zijn letters worden steeds groter, hij gaat woorden onderstrepen. Hij heeft het hier over chronische zeeroof en over de slachtoffers in Nederlands-Indië. Ja, dan roept hij uiteindelijk, roept hij zeg maar de koning aan. Nou zegt ie van wilt u dat in uw naam daar meer dan 30 miljoen onderdanen worden mishandeld en uitgezogen? Multatuli wil met zijn boek vooral de misstanden in Nederlands-Indië aan de kaak stellen. Hij wil wat centjes verdienen en zijn naam zuiveren. Want zijn carrière is verwoest. Hij heeft geen rooie cent meer, ziet eruit als een zwerver, zijn gezin te gronde gericht. Het is allemaal de schuld van de Nederlands-Indische regering, want die hebben nooit iets met zijn klachten gedaan. Nooit. Maar een boek schrijven alleen is niet genoeg. Als je wilt dat het gelezen wordt, moet het ook uitgegeven worden. Multatuli komt in contact met een heel belangrijk uitgever, Jacob van Lennep, een man met heel veel invloed. Van Lennep weet meteen dat hij iets bijzonders in handen heeft. Hij is ook bang dat de kritiek in het boek tot een opstand zal leiden in Nederlands-Indië. Dus schrapt hij bepaalde stukken in het boek, verandert hij verwijzing naar plaatsnamen en personen en haalt de scherpe kantjes weg. Multatuli schreef het boek Max Havelaar over de misstanden in Nederlands-Indië. Tijdens het schrijven van het boek, wist hij al dat het voor veel ophef zou zorgen. De eerste exemplaren waren duur, je moest er een week voor werken om het te kunnen betalen. Daardoor lazen in het begin veel minder mensen dat boek dan Multatuli had gehoopt. En daar was hij natuurlijk niet blij mee. Toch komt die opschudding er wel. Politici zeggen geschokt te zijn en niet geweten te hebben dat Nederland zo slecht is voor de bevolking van Nederlands-Indië. Er worden zelfs Kamervragen gesteld over het boek dat een rilling door het land doet gaan. Wat heeft Multatuli uiteindelijk met zijn boek Max Havelaar bereikt? Heel veel. Na tientallen jaren krijgen de mensen in Nederlands-Indië het veel bete, er worden scholen gebouwd, ziekenhuizen. De opbrengsten van het land worden eerlijker verdeeld, waardoor er minder mensen honger lijden. En niet alleen daar. Er zijn veel landen op de wereld waar mensen net zo slecht behandeld worden als in Nederlands-Indië. In de loop der tijd gaan politici steeds meer nadenken over de misstanden in de koloniën. Multatuli wordt zelfs nu nog gezien als een held die ervoor gezorgd heeft dat boeren over de hele wereld netter behandeld worden en een eerlijke prijs krijgen voor hun product. De producten die van deze boeren komen, worden in de winkel verkocht met een Max Havelaar keurmerk. Tegenwoordig heet dat Fair Trade, wat eerlijke handel betekent. Het leven van Multatuli is niet altijd even makkelijk geweest, maar in één ding heeft ie gelijk gekregen. Hij wilde iets groots doen voor deze wereld. Nou zijn boek heeft voor heel wat opschudding gezorgd en het is wereldberoemd. Niet slecht voor zo'n schoffie uit Amsterdam.

Max Havelaar

Als Eduard Douwes Dekker in de 19e eeuw door zijn ouders naar Nederlands-Indië wordt gestuurd, schrikt hij ervan hoe de Nederlanders de Indonesische bevolking behandelen. Hij besluit onder het pseudoniem Multatuli er een boek over te schrijven onder de titel ‘Max Havelaar’. Een boek dat in die tijd voor veel opschudding heeft gezorgd en nog steeds van grote invloed is op de hedendaagse Nederlandse literatuur en publieke opinie.

Een kritisch en revolutionair boek over Nederlands-Indië

Dit is misschien wel het beroemdste dagboek ter wereld. Het dagboek van een joods meisje dat zo'n zestig jaar geleden leefde en in een vreselijke oorlog terechtkwam. Ze moest onderduiken en was haar leven niet zeker. Ze was niet voor niets zo bang om ontdekt te worden, want ze zou de oorlog niet overleven. Dit is het dagboek van Anne Frank. Anne is 11 jaar oud als de Tweede Wereldoorlog in Nederland uitbreekt. Ze woont dan met haar drie jaar oudere zus Margot, haar moeder Edith en haar vader Otto in Amsterdam-Zuid. En mevrouw Pik Goslar oftewel Hanneli, zoals Anne haar noemde, was haar beste vriendin. Mevrouw Pik, u was toen ook elf jaar he? En u woonde hier naast de familie Frank aan het Merwedeplein Ja, naast de familie Frank. Wij woonden hier op de eerste verdieping. En de familie Frank woonde hier in de tweede verdieping en wij konden van de ramen en ook van de veranda samen spreken. Er is ook een boek over u geschreven met daarin uw herinneringen aan Anne, maar ook uw verhaal over het leven als meisje in de oorlog. Uw leven leek wel een beetje op dat van Anne. Ja, in het begin omdat beide families waren vluchtelingenfamilies uit Duitsland. De families Frank en Goslar woonden al langere tijd in Duitsland, maar toen daar in 1933 Hitler aan de macht kwam, veranderde er veel. Het ging slecht met Duitsland. Er was veel werkloosheid en armoede. Hitler en zijn aanhangers, de nazi's, gaven de Joden de schuld van alles. Zij haten Joden en begonnen ze te vervolgen. Veel families vluchtten weg, waaronder die van Anne en Hanneli. De meisjes waren toen pas vier jaar oud. En jullie dachten hier in Nederland dus veiliger te zijn dan in Duitsland? Natuurlijk. Maar dat duurde niet lang. 1940, 10mei zijn de Duitsers in Nederland ingevallen. Het was vijf dagen oorlog en toen was het afgelopen met veiligheid. In het begin ging het normale leven nog wel door. In 1941 hangt Anne uit dit raam daar beneden naar een bruidspaar te kijken. Dat zijn de enige bewegende beelden die ooit van haar gemaakt zijn. Maar al snel beginnen de Duitsers ook in Nederland. Joodse mensen te vervolgen. Er komen allerlei discriminerende wetten. Hoe vonden jullie het als meisjes dat jullie bepaalde dingen niet meer mochten? Ik geloof op die leeftijd merk je dat niet zo erg. Maar het was dan altijd erg en erger. Ja, daar mochten we niet meer zwemmen. Dan mochten we niet meer in winkels kopen. Alleen in joodse winkels, alleen van 3 tot 5. En jullie kregen ook een Jodenster op een gegeven moment. Ja, in het begin waren we daar heel trots op. Maar dan heb je het toch wel gemerkt dat is niet zo aangenaam dat iedereen kan doen wat ie wil met je. Mochten jullie nog wel naar school? Ja, maar we moesten naar een extra school. Alle Joodse kinderen moesten naar een school die extra werd opengemaakt voor Joodse kinderen met alleen Joodse leraren. En dat was dus hier. Een Joods Lyceum. Kwam u ook weer bij Anne in de klas? Ja wij kwamen naast elkaar te zitten. Ondertussen wordt de situatie elke dag erger. 16 jarige Joodse jongeren kregen een oproep voor dwangarbeid in Duitsland. Ook de zus van Anne, Margot. Ik schrok ontzettend. Iedereen weet wat dat betekent. Concentratiekampen en eenzame cellen zag ik al in mijn geest opdoemen. Op dat moment besluit de familie Frank direct onder te duiken. Niemand mag het weten. Zelfs Hanneli niet. Dus u wist van niks toen u hier de volgende dag bij aan de deur kwam? Nee, helemaal niet. Ik kwam spelen, we hadden vakantie en toen kwam die onderhuurder en die zei dat de familie was verdwenen en hij geloofde naar Zwitserland. In werkelijkheid zat Anne maar een paar kilometer bij Hanneli vandaan, namelijk hier in het hartje Amsterdam aan de Prinsengracht, in het bedrijf van haar vader. Hier zat Anne met haar familie ondergedoken. Nu is dit het Anne Frank Huis, een museum. Maar vroeger had je hier het bedrijf met beneden de kantoren, hier op de tweede verdieping de opslagruimtes. En moet je kijken. Aan het eind van deze overloop stond een kast. Nou niets aan te zien. Gewoon een archiefkast. Maar het is een kast met een geheim. Moet je opletten. De kast kan namelijk met een beetje kracht draaien. Kijk dan verschijnt hier achter een trap en die trap die leidt naar een verborgen deel van het huis, het Achterhuis. Het Achterhuis, waar Anne samen met haar zus Margot, haar ouders en vier andere onderduikers meer dan twee jaar opgesloten zit. In die tijd schrijft Anna alles wat er in het Achterhuis gebeurt op in haar dagboek, 20 juni 1943. Het was nog donker buiten. Er werd een paar keer achter elkaar hard op de deur gebotst. Wonen hier Joden? Schreeuwde iemand in het Duits. Jullie werden hier toen opgepakt. Ja, vanuit dit huis. Mijn grootouders uit de volgende ingang en wij hadden het eigenlijk verwacht. Het koffertje was altijd klaar. Hanneli en haar familie werden samen met duizenden andere Joden in veewagons naar Drenthe gebracht, naar het doorgangskamp Westerbork. En daar zou zij 9 maanden blijven. Op dat moment zit Anne nog steeds ondergedoken in het Achterhuis. Ze weet wel dat alle Joden worden opgepakt, maar wat ze niet weet is dat haar vriendin Hanneli inmiddels ook is weggevoerd. Kijk, dit is de kamer waar Anne's zus en haar ouders slapen. Maar vier medewerkers op kantoor weten dat er onderduikers in het Achterhuis zitten. Miep Gies, Bep Voskuijl, Johannes Clijman en Victor Kugler. Zij zorgen voor de spullen voor de onderduikers, dus eten, toiletspullen, schoolboeken. En dat is heel gevaarlijk, want op het helpen van Joden staan zware straffen. Kijk en dit. Dit is het Slaapkamertje van Anne in het Achterhuis. Hier staat haar bed. Aan deze kant en hier staat het bed van tandarts Pfeffer. Daar moesten die kamer mee delen, hoewel ze een hekel had aan die man. En nu is het hier leeg, want het is museum. Maar wat er nog over is gebleven zijn wel de plaatjes die Anne aan de muur plakte om het wat gezelliger te maken. Hier schreef ze ook vaak in haar dagboek. Fietsen, dansen, fluiten. De wereld in kijken. Me jong voelen. Weten dat ik vrij ben. Daar snak ik naar. Anne voelde zich hier natuurlijk verschrikkelijk opgesloten en ze moesten ook nog eens doodstil zijn. Vooral overdag op werkdagen als er mensen in het bedrijf aan het werk waren. Geen druppel water, geen wc. Niet lopen. Alles stil. En dan is er de voortdurende angst om ontdekt te worden. Gisteren ben ik ontzettend geschrokken. Er werd om 8 uur plotseling heel hard gebeld. Ik dacht niet anders of er kwam iemand. Je snapte wel wie. Op 27 november 1943 ziet Anne voor het slapengaan plotseling haar vriendin Hanneli voor zich. Haar ogen waren heel groot en ze keek mij zo droevig en verwijtend aan dat ik in haar ogen kon lezen: oh Anne waarom heb je me verlaten? Help, o help mij, red mij uit deze hel. Daarna schrijft ze: waarom werd ik dan uitverkoren om te leven en moest zij wellicht sterven? Maar Hanneli was niet dood, want u zat samen met uw vader en haar zusje Gabi en opa en oma in het kamp Westerbork. In Westerbork wachtte het hele kamp altijd angstig de maandag en de donderdagavond af. Wat gebeurde er dan? Iedere donderdagavond kwam de SS met lijsten. Ongeveer duizend mensen. En die zouden doorgestuurd worden met veewagons naar een werkkamp in het oosten. En iedereen begreep dat dat niets goeds is. We wisten niet dat ze ons gaan doden met gas. Hoe reagereerden de mensen daarop? Mensen waren hysterisch. Je wist nooit wanneer is het jouw beurt? We wisten toch iedere week gaan er duizend weg. En dat was verschrikkelijk. Maar jullie hoefden eerst nog niet op transport he? Nog niet omdat wij hier hadden zo'n stempel die zou zeggen dat we voorlopig nog gesperd zijn. We mogen voorlopig blijven in Westerbork. Ondertussen wordt het leven voor Anne in het Achterhuis ook steeds zwaarder. Dit was de gezamenlijke woonkamer van het Achterhuis. Dus hier zaten ze vaak met acht mensen bij elkaar. Het werd trouwens steeds moeilijker voor de helpers om aan eten en drinken te komen voor de onderduikers. Er komen steeds meer ruzies. Niet zo gek natuurlijk als je dag in dag uit in zo'n kleine ruimte op elkaars lip zit. Het enige lichtpuntje voor Anne is dat ze een tijdje verliefd is op Peter. Hier op zolder zitten ze vaak bij elkaar. Van 's ochtends tot 's avonds laat doe ik eigenlijk niets anders dan een Peter denken. In februari 1944 wordt u met uw familie op transport gesteld naar Bergen-Belsen. Dat is in Noord-Duitsland. Ja Noord-Duitsland. Hier is Westerbork.En u kwam in een uitwisselingskamp terecht, vanwege die bijzondere paspoorten. En daardoor hadden jullie het ook iets beter met eigen eten, eigen kleren. Maar toch moet het nog erg zwaar geweest zijn. Het was heel erg. Wij kregen vier centimeter stukje brood per dag en dat gingen we altijd een recht snijden. Altijd nog een stukje en nog een stukje en dan was er niks meer. Eerst kregen we allemaal luizen op ons hoofd en in de zoom van de kleren en later kregen wij vlektyfus. En als je nou geen medicijnen hebt en helemaal niet genoeg eten en je bent zo zwak. Dan heb je niet meer nodig om door te gaan. Hanneli zou dik een jaar in het kamp Bergen-Belsen blijven. Augustus 1944. Anne heeft goede hoop dat de oorlog nu snel is afgelopen. Maar op 4 augustus gebeurt waar ze steeds al zo bang voor was. Ze worden verraden en allemaal op transport gezet naar Kamp Westerbork. Vanuit Westerbork worden ze weggevoerd naar concentratiekamp Auschwitz in Polen. Anne en Margot gaan later naar concentratiekamp Bergen-Belsen, maar hun ouders moeten in Auschwitz blijven. Ze komen dus zonder dat ze het weten in hetzelfde kamp terecht, waar Hanneli ook zit. Alleen dan in het gedeelte voor gewone gevangenen, maar daar worden ze totaal aan hun lot overgelaten. Ze krijgen bijna niets te eten. Ze worden ontzettend ziek. Iemand vertelt Hanneli dat er aan de andere kant van het prikkeldraad een Nederlands meisje zit dat zij kent. S Avonds sluit ze met gevaar op betrapt en doodgeschoten te worden naar het prikkeldraad. En dan gebeurt er iets heel bijzonders. Na tweeënhalf jaar ontmoet ze haar vriendin Anne weer. Na een paar minuten een heel zacht stemmetje en het was Anne. Het was niet die kleine, pittige Anne die ik gekend heb. Het was een gebroken meisje. Anne vertelde me ook bij het prikkeldraad dat zij en Margot maar heel weinig eten hadden. Ja, ze hadden beiden helemaal geen eten en heb ik gezegd kom eens terug en 2,3 dagen, ik zal zien wat ik kan doen. En toen kwam ik met zoiets als een hele kleine voetbal. Een stukje met droge pruim, een stukje van die knäckerbröt. En toen kwam ik zo bij het prikkeldraad en dat was veel hoger. En boven waren wachttorens met Duitse soldaten dus heel gevaarlijk. En het was donker en ik hoorde haar, maar ik kon haar niet zien. En toen zei ik Anne, voorzichtig ik gooi het over het prikkeldraad. En toen hoorde ik hoe ze huilde en schreeuwde. En ze was woedend. Wat is er gebeurd? Een andere hangbruggen vrouw had een pakje opgevangen. Rende weg en heeft haar niets gegeven. En toen moest ik haar een beetje kalmeren. Ik heb beloofd we doen het nog een keer. Na twee, drie dagen hebben we het nog een keer gedaan en toen heeft het opgevangen. Ze spreken af dat ze elkaar snel weer zullen ontmoeten. Maar alles loopt anders. De vader en de oma van Hanneli gaan dood in het kamp. Hanneli en haar zusje Gabi worden daarna samen weer op transport gesteld. Hanneli is heel erg ziek en ze denkt dat ze dood zal gaan. Maar gelukkig worden ze bevrijd. Hanneli en Gabi overleven de oorlog. Maar dat geldt niet voor Anne. Anne en Margot gaan dood in Bergen-Belsen door uitputting en ziekte. Anne is dan vijftien jaar. Haar moeder en de andere onderduikers worden ook vermoord. Alleen Otto, de vader van Anne, blijft in leven. Annes dagboek wordt gered door Miep Gies, één van de helpers, en Otto Frank besluit het uit te geven. Want dat was Annes grote wens.

Anne Frank

Wereldberoemd is het dagboek van Anne Frank. Tijdens de Tweede Wereldoorlog moet zij als joods meisje met haar familie onderduiken in het achterhuis van haar vaders kantoor in Amsterdam. In de tussentijd wordt haar vriendin Hanneli opgepakt en afgevoerd naar concentratiekamp Bergen-Belsen in Duitsland. Wanneer de onderduikers in het achterhuis verraden worden, ontmoeten de twee vriendinnen elkaar na twee jaar weer in het kamp. Gescheiden door prikkeldraad. Hanneli overleeft de oorlog, Anne niet.

Het bekendste slachtoffer van de jodenvervolging

De 18de eeuw was de eeuw van de rijke ontwikkelde burgers, de tijd van voorname mannen met pruiken die kranten en boeken lazen. En soms ook schreven over hun eigen ontdekkingen.

Ontwikkelde burgers zoals de vader van Albert, die lazen niet alleen veel boeken, ze schreven ze soms ook. Over hoe het land geregeerd moest worden, maar ook over hun eigen ontdekkingen. Die voorname Nederlanders, die kon je heel goed herkennen aan hun kleding en haardracht. Regenten, notarissen, geleerden, advocaten, rechters; in die tijd droegen ze allemaal een pruik. Dat was mode.

Je had pruiken in soorten en maten. Gemaakt van paardenhaar of mensenhaar, met of zonder krullen, versierd of zonder frutsels. Mannen droegen vaak een staartje en de pruiken van vrouwen waren soms zó hoog, dat ze met moeite de koets in konden komen. En om de pruiken nog mooier en blonder te maken werden ze gepoederd. Dat gebeurde in een speciale kamer: de pruikenkamer. Een bediende schepte meel en wierp dat in de lucht. En zo werd het meel gelijkmatig verdeeld over de pruik en werden ze nog mooier en blonder.

De voorname burgers wilden steeds meer weten. In de Bijbel konden ze wel lezen hoe de wereld geschapen was, maar hoe zag de wereld er toen uit? Welke bomen waren er? Welke dieren leefden er toen? Ze wilden alles weten.

In de 18de eeuw werden bijvoorbeeld dinosaurusresten in de grond gevonden. En de stenen die ze vonden waren geen stenen, maar het bleken fossielen te zijn. Dat zijn resten van planten of dieren die in de loop van de tijd zijn versteend. Het waren dus bijzondere vondsten. Dit is het fossiel van een schelp. Versteend in miljoenen jaren. De ontdekkingen in de Pruikentijd gaven een andere kijk op de wereld. En de ontdekking dat er miljoenen jaren geleden dinosauriërs op aarde hebben geleefd was wel één van de belangrijkste ontdekkingen.

Ontdekkingen in de pruikentijd

Belangrijke mensen kon je in de achttiende eeuw herkennen aan hun pruik. Ze lazen kranten, schreven boeken en deden allerlei ontdekkingen. 

Pruiken en fossielen

Zijn eerste lessen beginnen om 8 uur ‘s ochtends dus daarvoor moet u zorgen dat hij zijn bad heeft gehad. Dan wordt hij opgehaald door Meester Jacob. Ja mevrouw. Zijn lessen nemen de hele dag in beslag dus ‘s middags heeft u taken in de huishouding en dan moet u er voor zorgen dat zeven uur ‘s avonds het bed van heer Willem is opgemaakt. Dus de dag van heer Willem zit vol met dingen die hij moet doen.  Zitten daar ook leuke dingen bij? Graaf zijn, brengt grote verantwoordelijkheden met zich mee, ongeacht de leeftijd van de graaf. 
Didwein, waar ga je heen? Even rondkijken mama, ik kom zo terug. Goed, heer Willem, tijd voor de middagles? Om onze gebieden te beschermen moeten we ons goed verdedigen en dan is oorlog eigenlijk niet uit te sluiten. Ja, het is zoals Aristoteles al zei, “In de arena des levens, wie goed doet, goed ontmoet”. We zijn hier niet om te klooien. Het gaat om belangrijke zaken, van levensbelang voor uw familie. Zoals Aristoteles al zei…. Het bad is klaar, heer graaf. Tsja, graaf. Mag u daarom niet spelen? Nee, ik moet leren ons het kasteel en de landerijen te besturen. En bevelen te geven aan horigen en dienaren. 
Ja, wow, dit is ijskoud water. Ja, u dacht toch niet dat ik een beetje met heet water heen en weer ging zeulen? Ik had me wel kunnen verbranden! Nou ja, geeft niks hoor. Geeft niks? Wat bent u voor een graaf. U moet toch leren te zeggen wat u wilt? U moet toch leren orders te geven? Of wilt u altijd een koud bad? Nee! Ja, je hebt gelijk. Wat wilt u dan? Ik wil heet water. En wat nog meer? En ik wil spelen! 
Mooi zo. Maar, heer Willem, we moeten nu echt aan hoofdstuk… Jacob, u bent mij toch aan het leren om orders te geven? Correct. Dan moet ik dat toch oefenen. Ja, dat zou niet geheel onverstandig zijn heer Willem. Mooi, dan benoem ik deze dag tot speeldag en beveel ik de hele huishouding mee te spelen. Maar, heer Willem. Graaf Willem bedoelt u en vandaag is speeldag. Speeldag, graaf Willem. 
Wie er hoger springt krijgt een appeltaart. Appeltaart? Hoger, hoger, kom op, hoger. Dus we beginnen met Parcifal, dan Walewein en Keye en als we tijd hebben nog even Lancelot. Prima, moeten we niet even op uw speelkameraadje wachten, graaf Willem? Oh nee, die is nog even bezig met het uitvoeren van mijn orders. Goed.  
Stomme graaf, met zijn stomme orders.

Op het kasteel 

Hoe was het leven op een kasteel? Wat voor werkzaamheden hadden de mensen die in het kasteel werkten voor de Graaf?

Een dag bij graaf Willem

Op 31 januari 1953 worden inwoners van Zeeland en Zuid-Holland opgeschrikt door een enorme stormvloed. Veel dijken waren niet sterk genoeg en ze konden de hoge golven niet aan. Het hele gebied stroomde over.
De zee was ineens zó krachtig en zó woest dat ie over duinen, dijken en dammen heen golfde en langs de hele kust waren er overstromingen. Veel dijken waren niet sterk genoeg en ze konden de enorm hoge golven niet aan. Grote delen van Zeeland, de Zuid-Hollandse eilanden en het Westen van Brabant werden overstroomd.
Het water nam op veel plaatsen alles mee wat in de weg stond en het stroomde zelfs de huizen binnen. Door de stroom van water en modder werden sommige huizen zelfs mee gesleurd alsof ze van papier waren. Het water stroomde vanuit de hogere straatjes natuurlijk de lagere straatjes in en op zijn weg nam het water alles mee. Het kwam ook ontzettend hoog: kijk maar naar dat bordje daar: tot daar kwam het water wel!
De mensen moesten natuurlijk vluchten naar de zolder en zelfs naar de daken en soms zaten ze daar urenlang en ze wisten niet waar ze heen konden.
We zagen het water aankomen om de hoek van de huizen, een grote golf van grijsgrauw water. De deuren en ramen kraakten, we kunnen niet meer slapen. Het dakraam klappert in de wind. Het water steeg de trap op naar de slaapverdieping. In nog geen 5 minuten stond ons huis onder. Het waren angstige minuten.
Nederland was een rampgebied geworden en het duurde even voordat de rest van Nederland in de gaten had dat er iets gebeurd was. Veel telefoonlijnen waren namelijk uitgevallen en mobiele telefoons, die bestonden nog niet.
Na de Watersnoodramp in 1953 was Nederland een rampgebied geworden. 1800 mensen en honderden dieren zijn verdronken door de kracht van het woeste water.

Nederland onder water

Golven spoelen over de dijken en huizen worden meegesleurd door het water: de watersnoodramp maakt in 1953 van Nederland een rampgebied. 

De watersnoodramp van 1953

Amsterdam en Rotterdam. De grootste en belangrijkste steden van Nederland. Hoofdstad. Grootste havenstad van Europa. Dat was 800 jaar geleden wel anders.
Toen waren dit nog modderpoelen waar een stel vissers woonden. In die tijd was het oosten van Nederland het centrum van handel en welvaart. Kampen bijvoorbeeld, is tot de 16e eeuw een van de rijkste en machtigste steden van Europa. De stad staat dan nog in rechtstreekse verbinding met de zee. Hier ligt Kampen. Er was toen helemaal geen sprake van Afsluitdijk of Flevoland. Het was een drukte van jewelste. Het was een komen en gaan van schepen uit Europa die hier hun goederen gingen laden en lossen. Je kan rustig stellen dat Kampen het Rotterdam van de Middeleeuwen is. Ik ga vandaag een stukje Middeleeuws varen op HET containerschip uit die tijd: De Kogge. Het allereerste grote en zeewaardige schip. Het had een aantal voordelen. In dat ruim konden veel meer goederen dan in de kleine bootjes die ze ervoor gebruikten. Bovendien konden ze nu naar landen varen waar ze voorheen niet konden komen. Met de komst van de Kogge in 1200, ging er een nieuwe wereld open. De handel bloeide als nooit tevoren. Kooplieden halen hun waar overal vandaan. Wol bijvoorbeeld uit Engeland. En voor hout en bont gaan ze richting Rusland en Finland. Op de heenweg namen ze hun eigen producten mee om te verkopen. Werd het ruim volgeladen met spullen. Goederen die Nederland op dat moment exporteert zijn kaas en boter. Maar we waren toen ook goed in het verkopen van spullen die we ergens anders hadden ingekocht. Zoals gedroogde vis. Stokvis uit Noorwegen en Zweden. Dat werd vervoerd in dit soort vaten. In de Middeleeuwen besluiten kooplieden uit steden rond de Noord- en Oostzee samen te werken. Ze sluiten een handelsverbond, een zogenaamde Hanze. In de eeuw daarna komen er steeds meer steden bij. Ze reizen samen en het voordeel daarvan is dat ze sterker staan tegen piraten die op de loer liggen en ze kunnen elkaar helpen bij storm of schipbreuk. Hanzesteden maakten prijsafspraken en ze konden enorme hoeveelheden producten kopen en verkopen. Ze sloten zelfs overeenkomsten met koningen. Let op! Laat vallen! In Nederland waren vooral steden langs de IJssel lid van de Hanze. Bijvoorbeeld Kampen, Zwolle, Deventer, Zutphen, Doesburg. De schepen konden hier namelijk heel makkelijk bij komen. In de Middeleeuwen was dit de handelsroute van Nederland. In het gemeentearchief van Kampen liggen nog tientallen stukken uit die Hanzetijd. Dit is heel bijzonder. In deze doos zit een overeenkomst uit 1251 met koning Abel van Denemarken. En in deze overeenkomst staat dat als de kooplieden uit Kampen met hun kogge naar Denemarken varen dat ze dan minder tol hoeven te betalen. Om zeker te weten dat deze overeenkomst geldig is hangt er een zegel aan. Iedereen heeft zijn eigen zegel. Dit is het zegel van koning Abel van Denemarken. Ruim 800 jaar oud! Als nou heel veel Hanzesteden samen een afspraak maken dan ziet dat er zo uit. Zoveel zegels! Niet alleen de overeenkomsten uit die tijd zien er anders uit de steden zelf ook. Een stad was helemaal ommuurd, je kon er niet zomaar in of uit. Je moest je eerst melden bij de wachter, bij de poort. En die besliste of je naar binnen of buiten mocht. In Kampen zijn er nog drie van die poorten uit de Middeleeuwen. Deze is uit 1337. Hanzesteden werden door de handel rijker en rijker waardoor de kooplieden geld hadden om prachtige panden te kopen in de binnenstad.

De Hanze

Nu kennen we Rotterdam als grote havenstad, maar in de middeleeuwen vormde de Hanze het centrum van de Europese handel. Steden als Deventer, Kampen en Zwolle vormden een samenwerkingsverband. Samen dreven ze handel op de rivier de IJssel. De steden zijn er schatrijk mee geworden!

Bloeiende handel in de Middeleeuwen

Nederlanders zijn kaarten-gek. Nergens ter wereld worden zoveel kaarten verkocht als in ons landje. En die gekte begon al in de Gouden Eeuw, zo'n 400 jaar geleden. De Mooiste, de duurste en de dikste atlas ter wereld is de Nederlandse Atlas Maior uit 1662. Wereldberoemd en in die tijd een must have voor de rijken en bij de Universiteit van Amsterdam, daar ligt er eentje. Wauw! De hele wereld nou ja alle plekken die toen bekend waren in kaart gebracht in 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 11 delige atlas. Nooit eerder kon je thuis op de bank zo uitgebreid met de wereld kennismaken als met de Atlas Maior. Er werd zelfs een speciaal kastje omheen gebouwd, zodat iedereen kon zien dat jij zo'n bijzondere atlas in huis had. Hij kostte een vermogen en was dan ook alleen weggelegd voor de rijken. Deze bijzondere atlas wordt in de zeventiende eeuw in Amsterdam gemaakt door de familie Blaeu. Vader Willem Janszoon Blaeu begint, zijn zoon Johan helpt hem daarbij en maakt de atlas na de dood van zijn vader af. Ik ben nou wel heel benieuwd hoe de atlas ervan binnenuit ziet. Voorzichtig! Kijk, het is echt heel bijzonder. Hier, eerste deel des aardkloots beschrijving. Prachtig mooi opgemaakt, mooie letters en vooral hele mooie tekeningen zoals hier. Kijk, een plaatje van de hele wereld. Alles werd in die tijd met de hand ingekleurd. Bladzijde voor bladzijde. Wat een werk moet dat geweest zijn. Nu denk je misschien dat de familie Blaeu de hele wereld over reist met hun meetapparatuur om de boel eens goed in kaart te brengen. Nee, nee. Ze gebruikten gewoon bestaande kaarten en maakten die mooier. Atlassen maken in die tijd was niets meer dan de beste kaarten verzamelen, die mooier maken en zo nodig aanpassen. Maar de familie Blaeu maakt er wel echt iets bijzonders van. Naast kaarten zit er bijvoorbeeld ook veel informatie bij over een land. Neem nou Groenland. Dan kun je dingen vinden over de geschiedenis, over de religie, over de dieren die daar leven. En tekeningen in de atlassen van Blaeu, heel veel prachtige tekeningen. Neem nou deze van het Buitenhof in Den Haag. Blaeu voegde heel veel dingen toe en fleurde de boel prachtig op. En zo dacht Blaeu dat de mensen er in Afrika in die tijd uitzagen. Maar hoe kwamen ze nou aan die informatie zonder dat ze zelf ooit ergens heen gingen? Zowel Willem als Johan Blaeu spraken met wereldreizigers over de plekken die ze bezocht hadden. Wereldreizigers waren er in de zeventiende eeuw in Amsterdam natuurlijk meer dan genoeg. Er worden dus een hoop nieuwe landen ontdekt in die tijd, maar als deze atlas is 1662 op de markt komt, zijn er nog landen die nog niet zijn ontdekt. Welke gebieden mis je op deze wereldkaart? Bijvoorbeeld de Zuidpool? Die staan er nog niet op. En zo werd de wereld stukje bij beetje helemaal ontdekt. Ontdekkingsreizigers zagen voor het eerst van hun leven een krokodil in Afrika. Het was heel kort en ging heel snel en ze zagen hem ook niet helemaal. Teruggekomen in Amsterdam, vertelden ze hoe het dier er ongeveer uitzag. Groen! Lang, stekelig en heel gevaarlijk. Een tekenaar probeerde nu zo goed en zo kwaad als het kon het dier in beeld te brengen. Maar ja, heel goed lukte dat vaak niet. En dus zagen dieren er op de eerste kaarten er soms wat vreemd uit. Kijk, dit bijvoorbeeld is een kaart uit 1603. Hier hebben ze geprobeerd om walvissen te tekenen. Dit is een walrus. Het ziet er best wel gek uit, maar tegelijkertijd klopt het ook wel weer wel een beetje. Je kunt je voorstellen dat als je een walrus of een walvis heel kort zag dat je echt dacht dat die er zo uitzag. Er werd in die tijd steeds meer gereisd, dus ook steeds meer mensen zagen een walvis, een walrus of een dolfijn. En zo konden de tekeningen iedere keer weer worden aangepast. En zo werden de atlassen steeds mooier en beter, met als hoogtepunt de Atlas Maior van Blaeu. De wereld in kaart gebracht. In zijn meest uitgebreide en mooist denkbare uitvoering, heel bijzonder. Ik leg hem nu weer voorzichtig terug.

De Atlas Maior van Blaeu

Zo’n 400 jaar geleden wordt de Atlas Maior gemaakt. Dit is de mooiste, dikste en duurste atlas ter wereld! Hij is gemaakt door de familie Blaeu. De informatie uit de atlas is over de hele wereld verzameld door bekende ontdekkingsreizigers en zit vol met prachtige kaarten en tekeningen.

De mooiste, dikste en duurste atlas ter wereld

Op deze plek. Het Prinsenhof in Delft is een moord gepleegd. Misschien wel de belangrijkste moord uit de Nederlandse geschiedenis. Op 10 juli 1584 gaat er een schok door het land. Het slachtoffer wordt neergeschoten. Kijk, hier zie je de kogelgaten nog zitten. Wie het is? Willem van Oranje. Ons volkslied gaat over ons slachtoffer, over zijn leven. Het is een ode aan de vermoorde Willem. Het is een lang lied, maar liefst vijftien coupletten. Nu wordt eigenlijk alleen nog het eerste gezongen. Zijn vader is graaf van Nassau. Als oudste zoon erft Willem automatisch die titel. Wilhelmus Willem van Nassouwe dus. In de tijd dat het lied geschreven werd betekende 'ben ik van Duitse bloed', 'ben ik van Nederlands bloed'. Dat oranje komt van Orange, een stad in Frankrijk. Lang geleden is dat het prinsdom Orange, eigendom van een neef van Willem. Als die neef doodgaat, erft Willem dit prinsdom in Frankrijk. Willem is dan pas elf jaar en van de ene op de andere dag is Willem van Nassau een prins. Prins Willem van Oranje-Nassau en vrij onverveerd. Dat betekent zonder angst. Nederland maakt in die tijd deel uit van Spanje. Het is maar een kleine provincie in een enorm Spaans koninkrijk. Willem is een tijd lang trouw aan de Spaanse koning Filips de Tweede. Ze kunnen lange tijd goed opschieten met elkaar, maar uiteindelijk zal deze vriend zijn grootste vijand worden. Willem wordt een van de belangrijkste mannen van Nederland. In die tijd bestaat Nederland nog uit zeventien provincies samen, de Nederlanden. Iets groter dan nu. Filips vertrouwt Willem de zorg van drie Nederlandse provincies toe Holland, Zeeland en Utrecht. Willem wordt ook de baas van het leger. Filips wil meer eenheid in zijn enorme rijk. Overal moeten dezelfde regels en wetten gelden. Plus iedereen moet hetzelfde geloven. Filips is katholiek. Het is het geloof van zijn rijk. Voor mensen die iets anders geloven is geen plaats. Filips is keihard. Als je geen katholiek wil worden word je opgepakt, gemarteld of je komt op de brandstapel terecht. Willem van Oranje kan niet aanzien dat er mensen vermoord worden, puur en alleen omdat ze geen katholiek willen worden. Willem is niet de enige en in 1566 komt het tot een uitbarsting. Woedende mensen bestormen kerken en kloosters. Het Spaanse leger slaat de opstand keihard neer en er vallen heel veel doden. Willem probeert zijn goede vriend Filips over te halen het geweld te stoppen, maar Filips gaat gewoon door. Dan besluit Willem om zijn eigen leger te verzamelen en in naam van Oranje proberen het Spaanse leger te verslaan en onschuldige burgers te redden. Willem hoopt dat iedereen in opstand komt tegen Filips. Filips ziet zijn vriend Willem nu als zijn grootste vijand. Willem van Oranje moet dood. Filips roept iedereen op om Willem te vermoorden. Als het je lukt, krijg je een torenhoge beloning. Voor dat bedrag is vast wel iemand bereid om een moord te plegen. Het is 1584. Al jarenlang vechten de Nederlanders tegen de Spanjaarden en op het hoofd van Willem van Oranje staat een vette beloning. Deze man wil die beloning. Balthasar Gerards, 27 jaar uit Frankrijk. Onder een valse naam reist hij naar Nederland en hij doet alsof hij Willem van Oranje wil helpen bij zijn strijd tegen de Spanjaarden. Een dag voor de moord, koopt Balthasar Gerards het moordwapen. En hij logeert hier. Nu is het een bakkerij, maar toen was het een herberg; De diamant. Op slechts vijf minuutjes lopen van het huis van Willem en op 10 juli 1584 vertrekt Balthasar Gerards met een geladen pistool richting Prinsenhof. Omdat de bewakers hem kennen, laten ze hem binnen. Balthasar Gerards loopt verder. Hier ongeveer wacht hij op Willem van Oranje. Deze ruimte is van boven tot onderzocht en wat blijkt? In 1584 zit hier een deur met hier achter de eetkamer. Willem van Oranje loopt vanuit de eetkamer richting de dader. Het slachtoffer wordt van dichtbij hier in de borst neergeschoten. Met een schietproef, hebben ze geprobeerd na te bootsen hoe dat kan zijn gegaan. Ze hebben een soort gelijk pistool gebruikt als dat van Balthasar Gerards. Willem van Oranje groeit na zijn dood uit tot de held van het volk. Hij wordt gezien als de grote man achter de opstand tegen de Spaanse onderdrukking, heeft zijn leven gegeven voor het volk. En gelukkig niet voor niets. Want ook al duurt de Nederlandse Opstand uiteindelijk tachtig jaar, in 1648, wordt Nederland officieel onafhankelijk. En daarom krijgt Willem van Oranje na zijn dood zijn eretitel Vader des Vaderlands. Ons volkslied is een eerbetoon aan hem.

Willem van Oranje

Vader des Vaderlands wordt Willem van Oranje ook wel genoemd. In de Gouden Eeuw is hij dé man die in opstand komt tegen de Spaanse overheersing en ten strijde trekt tegen koning Filips van Spanje. Filips is woedend en looft een beloning uit voor diegene die Willem van Oranje weet te vermoorden. Balthasar Gerards trekt hiervoor naar Nederland en schiet Willem dood in zijn woning in Delft. Het huidige Nederlandse volkslied is een eerbetoon aan hem.

Vader des vaderlands

Taalvaardigheid

Kinderboekenweek 2020: Bovenbouw

Bekijk ook

Extra's

Schooltv biedt meer dan video's! Ontdek onze extra inhoud:

Ontvang jij de nieuwsbrief al? Blijf op de hoogte door je aan te melden en ontvang elke maand een nieuwsbrief naar keuze in je inbox!

Het schooljaar gaat weer beginnen. Wij zijn er klaar voor.

Header kapstok

Schrijf je in de voor de maandelijkse nieuwsbrief voor het laatste Schooltv PO-nieuws

Nieuwsbrief PO

Blijf op de hoogte van het laatste Schooltv-nieuws voor VO.

Nieuwsbrief VO

Contact

Schooltv Help

Veelgestelde vragen

Schooltv maakt educatieve content voor het onderwijs, bestaande uit video's en interactief materiaal. Altijd bij de les!

Over Schooltv

Over Schooltv.nl

Schooltv.nl is een videodatabase, gevuld met educatieve en informatieve videoclips, filmpjes, fragmenten, liedjes, animaties, lesvideo’s afleveringen, TV-programma’s, televisieseries, videoverzamelingen en afspeellijsten.